Rzekłem sobie raz nie raz: co to takiego
jedzie pociąg z daleka nach Warschauer Bahnhof, ja
ja, ja, ci w ciasnym ludzie niczego nieświadomi
nadciągającej afery w kopulacji dusz
wyrzuceni na brzeg przypadku dryfujący, śmieszni.
Sparaliżowane bzdurami, szczęście wleką
narwani, jakby Ziemia miała kolce
i smuciłem się, że im na niczym nie zależy.

Zaraz odjedzie od zmysłów słynny rozum
z koktajlu mikrokosmosu pod warzywniakiem
(yhm, już to widzę)
pies z kulawą nogą nie zwróci uwagi,
kapryfolium obrodzi czerwień 102
dla niedowiarków na deser novatores
będzie można się dokładnie rozgrzewać
aleją gwiazd w obstawie os zasuwających ósemki.

Patrzę na dziewczynę, ręce mi opadają.
Robią z nich pośmiewisko, nie ma jej reakcji.
Wyobrażam sobie, jak się pięknie odwraca do mnie.
Kopara mi opada, błagam nie, nie, nie widzi.
Przecież nie spotkamy się już przez dobre
7 tysięcy lat. Nie odchodź, hej Tu jesteśmy.
Na raz zrobię ci latawce kawę, prawdę, że miło.
Będziesz mogła patrzeć przez nie siup w słońce, hen!
Daj sobie powiedzieć, że się więcej nie powtórzy.
Jak bum cyk nie zdążę oka zmrużyć.

Dobra po drugiej stronie ulicy mortal kombat
karambol przeznaczenia rżnę głupa
z nadzieją na egzystencjalne fatality
pod murkiem, kot dobija mysz łapką prosto w krtań
ciach, ale jaja.

Urodzony myśliwy wyglądający jak doktor kościoła
śmiertelne niebezpieczeństwo dosłownie mi przeszedł
koło nosa i o mały włos mnie nie dziabnął,
dziesięciu tak minął, dlaczego nie zwracają
uwagi na artystów uwięzionych w dietetykach
na stos papierów posklejanych łzami,
na dorabiającego w balecie filozofa,
na śmiesznie skradanie się do wyra kochanka,
stracha na wróble w dżinsówce,
drzewo wryte w glebę od wieków, dlaczego, perché dlaczego.

Wróżka nie maca swojej kuli dla żartów,
jak łaskotki ma na wyciągnięcie ręki,
żeby elegancko zostać po sesji z niczym.
Nie ma zmiłuj, w rytmie sobie nie żałuj.
Przewiduje maksymalnie 12 spraw na sekundę
i bierze za to stówkę za godzinę.
Dlaczego perché dlaczego?