czekam na łzy jak na deszcz
w środku pory suchej,
by ugasić pierwotny ogień
zanim strawi mnie od środka

pomyśl tylko, wszystko zaczyna się
od niewinnej iskierki nadziei,
że są inne opcje niż góra-dół
piekło-niebo albo gdzieś pomiędzy

pulsowanie równoważników zdań
wewnętrzy przymus by biec
bez zatrzymywania przed siebie
być o krok przed własnym ja
uprzedzić je, ubiec

życie jest kulą suchych paprochów,
dlatego od wieków walczymy
o dostęp do morza ślepo wierząc,
że rozstąpi się przed nami,
odsłoni serce